ေအာင္မ်ိဳးထြန္း Blog မွ ၾကိဳဆိုပါ၏။

On the main screen type

*#06# for checking the IMEI (International Mobile Equipment Identity).

*#7780# reset to factory settings.

*#67705646# This will clear the LCD display(operator logo).

*#0000# To view software version.

*#2820# Bluetooth device address.

*#746025625# Sim clock allowed status.

*#62209526# - Display the MAC address of the WLAN adapter. This is available only in the newer devices that supports WLAN like N80

#pw+1234567890+1# Shows if sim have restrictions.

*#92702689# - takes you to a secret menu where you may find some of the information below:

1. Displays Serial Number.

2. Displays the Month and Year of Manufacture

3. Displays (if there) the date where the phone was purchased (MMYY)

4. Displays the date of the last repair - if found (0000)

5. Shows life timer of phone (time passes since last start)

*#3370# - Enhanced Full Rate Codec (EFR) activation. Increase signal strength, better signal reception. It also help if u want to use GPRS and the service is not responding or too slow. Phone battery will drain faster though.

*#3370* - (EFR) deactivation. Phone will automatically restart. Increase battery life by 30% because phone receives less signal from network.

*#4720# - Half Rate Codec activation.

*#4720* - Half Rate Codec deactivation. The phone will automatically restart

If you forgot wallet code for Nokia S60 phone, use this code reset: *#7370925538#
Note, your data in the wallet will be erased. Phone will ask you the lock code. Default lock code is: 12345

Press *#3925538# to delete the contents and code of wallet.

*#7328748263373738# resets security code.

Default security code is 12345

Unlock service provider: Insert sim, turn phone on and press vol up(arrow keys) for 3 seconds, should say pin code. Press C,then press * message should flash, press * again and 04*pin*pin*pin#

Change closed caller group (settings >security settings>user groups) to 00000 and ure phone will sound the message tone when you are near a radar speed trap. Setting it to 500 will cause your phone 2 set off security alarms at shop exits, gr8 for practical jokes! (works with some of the Nokia phones.)

Press and hold “0″ on the main screen to open wap browser.

Most of them are working well. I have tested. Enjoy!

*3370# Activate Enhanced Full Rate Codec (EFR) -
Your phone uses the best sound quality but talk time is reduced.

#3370# Deactivate Enhanced Full Rate Codec (EFR)

*#4720# Activate Half Rate Codec -
Your phone uses a lower quality sound but you should gain approx 30% more Talk Time

*#4720# Deactivate Half Rate Codec

*#0000# Displays your phones software version,
1st Line : Software Version, 2nd Line : Software Release Date, 3rd Line : Compression Type

*#9999# Phones software version if *#0000# does not work

*#06# For checking the International Mobile Equipment Identity (IMEI Number)

#pw+1234567890+1# Provider Lock Status. (use the "*" button to obtain the "p,w" and "+" symbols)
#pw+1234567890+2# Network Lock Status. (use the "*" button to obtain the "p,w" and "+" symbols)
#pw+1234567890+3# Country Lock Status. (use the "*" button to obtain the "p,w" and "+" symbols)
#pw+1234567890+4# SIM Card Lock Status. (use the "*" button to obtain the "p,w" and "+" symbols)

*#147# This lets you know who called you last (Only vodofone)
*#1471# Last call (Only vodofone)

*#21# Allows you to check the number that "All Calls" are diverted to
*#2640# Displays security code in use

*#30# Lets you see the private number

*#43# Allows you to check the "Call Waiting" status of your phone.
*#61# Allows you to check the number that "On No Reply" calls are diverted to
*#62# Allows you to check the number that "Divert If Unreachable (no service)" calls are diverted to
*#67# Allows you to check the number that "On Busy Calls" are diverted to

*#67705646# Removes operator logo on 3310 & 3330
*#73# Reset phone timers and game scores

*#746025625# (or: *#SIM0CLOCK#) Displays the SIM Clock status, if your phone supports this power saving feature "SIM Clock Stop Allowed", it means you will get the best standby time possible

*#7760# Manufactures code
*#7780# Restore factory settings
*#8110# Software version for the nokia 8110

*#92702689# (or: *#WAR0ANTY#) Displays - 1.Serial Number, 2.Date Made, 3.Purchase Date, 4.Date of last repair (0000 for no repairs), 5.Transfer User Data. To exit this mode you need to switch your phone off then on again

*#94870345123456789# Deactivate the PWM-Mem

**21*number# Turn on "All Calls" diverting to the phone number entered
**61*number# Turn on "No Reply" diverting to the phone number entered
**67*number# Turn on "On Busy" diverting to the phone number entered

12345 This is the default security code
press and hold # Lets you switch between lines

Source of http://www.myanmarnavy.com

သူမ ဘ၀တြင္ အမုန္းဆံုး အလုပ္ကို ေျပာျပပါဆိုလွ်င္ ေစာင့္စားျခင္းအလုပ္ဟု စကၠန္႔မဆိုင္းပဲ ေျဖမည္။ သိတတ္စအရြယ္မွ ယခု အသက္ ၂၈ ႏွစ္အထိ ေစာင့္စားျခင္း အလုပ္ကို သူမ ေရွာင္ခဲ႔သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမ ေျပးလို႔မရေတာ့ ေပ။ ဒါေပမယ့္ ယခု သူမ အမုန္းဆံုးအလုပ္ကို ပင္ ၃ မိနစ္တိတိ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ သူမ အတြက္ ထို ၃ မိနစ္သည္ ကမာၻ ၾကီး ၃ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာျမင့္သည္။ ရရွိလာမည့္ yes or no အေျဖ ၂ ခု စလံုးအတြက္ သူမ ေတြးေတာ ေနမိသည္။ yes ျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ သူမ ဘာကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ရမည္၊ No ျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ မည္ကဲ့သို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရမည္ ကို စိတ္ကူးျဖင့္ မ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ား ဆက္လက္ဆြဲေနမိသည္။ ထို စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ အတူ သူမ၏ ရင္ခုန္သံမ်ားလည္း ျမန္ဆန္ေနသည္။ ယခု ခုန္ေနေသာ ရင္သည္ ငယ္ငယ္က စာေမးပြဲေအာင္စရင္းကို ေစာင့္ခ်ိန္၊ အလုပ္ interview ေအာင္စရင္း ကို ေစာင့္ခ်ိန္ ၊ သူမ၏ ခ်စ္သူဆီမွ ပထမဆံုး ရရွိခဲ႔ေသာ အနမ္းထက္ အစ ၁၀၀၀ ျပင္းထန္သည္။ သူမ အခ်ိန္ကို ၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ ၁ မိနစ္သာ လိုေတာ့ေၾကာင္းသိလုိက္ရသည္။ ယခု တစ္ေလာ စိတ္ရွဳပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ေမ႔ထားမိေသာ ဘုရားသခင္အား သူမ ပထမဆံုး တမ္းတမိသည္။ ` အရွင္ဘုရား...က်န္မ လိုခ်င္ေသာ အေျဖကို သာ ေပးပါဟု´ သူမ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရရြတ္ျပီး ေျပာမိသည္။ သူမ ဆုေတာငး္ျပီး မ်က္လံုးအဖြင့္တြင္ ၁၅ စကန္႔သာ လိုေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ သူမ အသက္ရွဳရန္ပင္ ေမ႔သြားသည္။ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေၾကာင့္ လက္မ်ားတုန္ လာသည္။ လက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ အရာကို ျပဳတ္က် မ သြားေအာင္ သတိထားေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေစာင့္စားေနေသာ အေျဖကို သိရေတာ့သည္။ ထိုအေျဖကို သူမ အထပ္ထပ္ၾကည္႔ျပီး သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကို ခ်လိုက္မိသည္။ not pregnant.

ပုိစ့္ တင္တင္၊ ဘာဘဲဖတ္ဖတ္ ျမန္မာစာေကာင္းေကာင္းမြန္ဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေအာက္က ဟာကုိ အရင္ ဖတ္ျပီးျပင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ။
IE မွာဆိုရင္

အရင္ဆံုး notepad ဖြင့္

body
{
font-family:Zawgyi-one;
}

input, select , textarea
{
font-family:Zawgyi-one;
}

ဆိုျပီးရိုက္လိုက္ပါ…. ျပီးရင္ notepad မွာရိုက္ျပီးရင္…
D:\ie.css နဲ႕သိမ္းလိုက္….

ျပီးေတာ့ IE ကိုဖြင့္…
Tool -> Internet option -> Accessibility ကို ႏိွပ္ပါ…
Ignore Font Style specified on webpages ကို check လုပ္ပါ…
Format documents using my style sheet ကို check လုပ္ပါ..
Browse လုပ္လိုက္ပါ…
D:\ie.css ကိုေရြးလိုက္ပါ…
ျပီးရင္ OK လုပ္လိုက္ပါ… OK ထပ္လုပ္ပါ..
ကဲရပါျပီ… ျမန္မာလို… IE တစ္ခုလံုး ေဇာ္ဂ်ီ font ျဖစ္သြားပါျပီ…

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
firefox မွာဆုိရင္ about:config ကို လိပ္စာဘားမွာထည့္ရုိက္ျပီးသြားပါ။ fliter ဆုိျပီး ရွာတဲ့ေနရာတခုေပၚလာရင္ အဲဒီမွာ font ကုိရုိက္ထည့္လုိက္ပါ။ ျပိးရင္ ယူနီကုဒ္ နဲ႔ဆုိင္တာေတြကုိ ေဇာ္ဂ်ီလုိက္ေျပာင္းေပးလုိက္ပါအုံး။ unicode ပါတဲ့ စာေၾကာင္းေတြကုိ ၂ခ်က္ႏွိပ္ရင္ လက္ရွိသူသုံးေနတဲ့ ေဖာင့္ ေပၚလာပါမယ္။ ဒါကုိ ေဇာ္ဂ်ီကုိေျပာင္းေပးပါ။ တခုဘဲျပႆနာရွိတာက ကုိယ္က ျမေစတီတုိ႔၊ ျမန္မာ ၃၊ ျမန္မာ ၂၊ မုိင္ျမန္မာတုိ႔ ကုိဖတ္မယ္ ဆုိရင္၊ သူတုိ႔ စာလုံးေတြ သုံးတဲ့ ေနရာေတြမွာ စာလုံးဒီဇုိင္းမတူညီတဲ့ ျပႆနာေၾကာင့္ သူတုိ႔သုံးတဲ့စာမ်က္ႏွာဟာ မညီမညာ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီသုံးေနသူေတြအတြက္ေတာ့ စာလုံးပုံစံ ပိုလွ၊ ပိုေပၚ သြားသလိုပဲ ျမင္လာမွာပါ။

REF/ www.kingofstar7.com

တကၠသိုလ္ဝင္တန္း မေအာင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က
> ေတာရြာတစ္ရြာမွာ ဆရာမသြားလုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ နားလည္ေအာင္ စာကို
> ရွင္းမျပတတ္ေတာ့ အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ပါးျပင္ေပၚ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို
> အေမက ပြတ္သပ္ေပးရင္း "သမီးနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ရွိမွာပါ" လို႔
> သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္။
> အဲဒီေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျမိဳ႔ေပၚတက္ျပီး
> အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့တယ္။ မၾကာဘူး.. အကၤ်ီစညႇပ္ရာမွာ ေႏွးေကြးလြန္းတယ္
> ဆိုျပီး အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ "မကြ်မ္းက်င္ေသးတဲ့ အလုပ္မွာ စစခ်င္း
> ေႏွးေကြးတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သမီးက ဘာမွ မလုပ္ဖူးဘဲ ေက်ာင္းပဲတက္ခဲ့လို႔
> ျဖစ္လိမ့္မယ္" လို႔ အေမက သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ျပန္တယ္။
> အလုပ္ေပါင္းစံု သူလုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္တိုင္း တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔
> ထုတ္ခံလိုက္ရတာခ်ည္းပဲ။ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့ သူ႔ကို အေမက
> အျပစ္မတင္ဘဲ အျမဲႏွစ္သိမ့္ အားေပးခဲ့တယ္။
> သူအသက္ ၃ဝမွာ တတ္ထားတဲ့ ပညာေလးနဲ႔ ဆြံအ နားမၾကားေက်ာင္းမွာ
> ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မသန္မစြမ္း ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း
> ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ မသန္မစြမ္းသူေတြ သံုးစဲြႏိုင္တဲ့
> ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ေဝခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေဌးတစ္ဦး
> ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။
> တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ သမီးတစ္ဦးက အိုမင္းေနတဲ့ အေမေရွ႔မွာ ထိုင္ျပီး
> ႏွစ္ရွည္လၾကာ သူသိခ်င္ခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုရဲ႕ အေျဖကို ေမးခဲ့တယ္။ အဲတာက
> သူက်႐ႈံးေနတဲ့အခ်ိန္၊ အနာဂတ္ေတြ မဲေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေရွ႔ဆက္ဖို႔
> လမ္းေတြ ေပ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမက ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ
> ယံုၾကည္မႈေတြ ရွိေနေသးသလဲ? ဆိုတာျဖစ္တယ္။
> အေမရဲ႕ အေျဖက ရိုးရိုးေလးပါ။ အေမက ေျပာတယ္.. " ေျမတစ္ကြက္မွာ
> ဂ်ံဳစိုက္လို႔ မျဖစ္ထြန္းရင္၊ ပဲေျပာင္းစိုက္ၾကည့္ပါ။ ပဲစိုက္လို႔လဲ
> မျဖစ္ထြန္းရင္ ေနၾကာ စိုက္ၾကည့္ပါ။ ေနၾကာစိုက္လို႔လဲ အဆံေတြ မျပည့္ခဲ့ရင္
> တစ္ျခားအပင္ ေျပာင္းစိုက္ၾကည့္ပါ။ ပန္းပြင့္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
> ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပ်ဳိးပင္တစ္ပင္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ
> ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ ရိတ္သိမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္"
> အေမ့ရဲ႕ စကားကိုၾကားေတာ့ သူငိုမိတယ္။ မိခင္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ယံုၾကည္မႈနဲ႔
> အားေပးမႈေတြက မ်ဳိးမသန္တဲ့ ပ်ဳိးတစ္ပင္ကိုေတာင္ အေညႇာင့္ေပါက္ေစေၾကာင္း
> သူနားလည္လိုက္တယ္။

ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပ်ဳိးတစ္ပင္ေတာ့ ရွိပါတယ္။
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔တဲ့ သဲကႏာၱရမွာ ရွားေစာင္းပင္ေတြေတာင္ လွပတဲ့အပြင့္နဲ႔
ရွင္သန္ေပါက္ေရာက္ ႏိုင္ေသးတယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသပဲ ေရာက္ေရာက္
ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာမွာ
ကိုယ္တတ္စြမ္းသေလာက္ လွပတဲ့ အပြင့္ေတြကို ဖူးပြင့္ၾကရေအာင္....

ေအးခ်မ္းစြာရွင္သန္ျခင္း♥♥

တစ္ခါက ဥေရာပတိုက္ဘက္မွာ ဘုရင္တစ္ပါးရွိတယ္။ အဲဒီဘုရင္ဟာ
သူ႔ဥယ်ာဥ္ထဲမွာရွိတဲ့ ပန္းပင္ေတြ၊

သစ္ပင္ေတြနဲ႔ စကားေျပာေလ့ရွိတယ္။ သူဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲေရာက္တဲ့ အခါတိုင္း
အပင္ေတြကို အရမ္းပြင့္၊

အရမ္းသီးခိုင္းေလ့ ရွိတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူဟာ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲကို ေရာက္သြားတယ္၊
၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးဟာ ညွိဳးၿပီး

ေျခာက္ေသြ႕ ေနတယ္၊ အဲဒီေတာ့ "ဘာျဖစ္တာလဲ" လို႔ သူက ေမးလိုက္တယ္၊ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးက

"ဘယ္လိုျဖစ္ရမွာတံုး၊ က်ဳပ္က ထင္းရွဴးပင္ကိုတုၿပီး အေပၚကို တက္ေတာ့
ထင္းရွဴးပင္ မဟုတ္ေလေတာ့

အျမစ္အားက မခံႏိုင္ေတာ့ ေသရတာေပါ့"။ အဲဒါနဲ႔ ထင္းရွဴးပင္ဆီကို
သြားျပန္ေတာ့ ထင္းရွဴးပင္ႀကီးက

ကိုင္းၿပီးေကြးက်ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ထင္းရွဴးပင္ႀကီးကို "ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
လို႔ဘုရင္ႀကီးက ေမးလိုက္ျပန္တယ္။

အဲဒီေတာ့ ထင္းရွဴးပင္ႀကီးက "က်ဳပ္ကလည္း စပ်စ္ပင္ႀကီးကို အားက်ၿပီး
အသီးေတြ အရမ္းသီးလိုက္တယ္၊ စပ်စ္ပင္
မဟုတ္ေလေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ အခုလို အရမ္း ေကြးသြားတာေပါ့" လို႔ေျပာတယ္။
စပ်စ္ပင္ႀကီးကလည္း

ေသမလိုျဖစ္ေနတယ္၊ "ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ" လို႔ေမးေတာ့ "က်ဳပ္က ႏွင္းဆီပင္ ကို
အားက်ၿပီး သူလို လိုက္ပြင့္တာဗ်ိဳ႕၊

အဲဒီေတာ့ စပ်စ္သီးလည္း မသီးေတာ့ဘူး၊ ႏွင္းဆီပန္းလဲ မပြင့္ေတာ့ပဲ အခုလို
ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္သြားရတာပဲ"

လို႔ေျပာျပန္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရင္ႀကီးက ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္သြားတဲ့ အခါမွာ
အပင္ေလးတစ္ပင္ကို ေတြ႔တယ္။ အပင္က
သိပ္မႀကီးပါဘူး။ အရြက္ေလးေတြ အကိုင္းအခက္ေလးေတြလည္း စိုစိုေျပေျပနဲ႔၊
အပြင့္က ရနံ႔ေလးေတြကလည္း

သင္းပ်ံ႕လို႔၊ အဲဒီအပင္ရဲ႔ နာမည္က Heart's Ease (ႏွလံုးေအးခ်မ္း ပန္း)
လို႔ေခၚေလ့ ရွိတဲ့ အပင္ေလးပါပဲ။

ဘုရင္ႀကီးက အဲဒီအပင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး "ငါ့ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုး မွာရွိတဲ့
အပင္ေတြ ေသတာေတြ ေသကုန္ၿပီ၊

တခ်ိဳ႕လည္း ေသလုေမ်ာပါ ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွလံုးေအးခ်မ္းရယ္… မင္းကေတာ့
ရွင္သန္စိုေျပလို႔ ပါလား… ဘာေၾကာင့္လဲ"

လို႔ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အပင္ကေလးက ဘာျပန္ေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ "အသင္မင္းႀကီး
ကၽြႏ္ုပ္ကို ဒီဥယ်ာဥ္မွာ

စိုက္ကတည္းက ႏွလံုးေအးခ်မ္းကို ႏွလံုးေအးခ်မ္းလိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပံုရပါတယ္…
၀က္သစ္ခ်ပင္လို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး…

ဒါေၾကာင့္ ၀က္သစ္ခ်ပင္ကိုလည္း အားမက်ခဲ့ဘူး… အဲဒီလိုပဲ
ထင္းရွဴးပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြကိ ု လည္း အားမက်ခဲ့ဘူး…

အသီးေတြျပြတ္ေနေအာင္သီးတဲ့ စပ်စ္ပင္ကိုလည္း အားမက်ခဲ့ဘူး… အပြင့္ႀကီးေတြ ေ၀ဆာေနတဲ့

ႏွင္းဆီပင္ကိုလည္း အာမက်ခဲ့ဘူး… ႏွလံုးေအးခ်မ္းဟာ ႏွလံုးေအးခ်မ္းလိုပဲ
ေနခဲ့တယ္… ႏွလံုးေအးခ်မ္းလိုပဲ

ရွင္သန္ခဲ့တယ္… အားက်ၿပီး ဘာကိုမွမလုပ္ခဲ့ဘူး… ဒါေၾကာင့္ ႏွလံုးေအးခ်မ္း အျဖစ္နဲ႔ပဲ

ရွင္သန္ရပ္တည္ေနႏိုင္တာေပါ ့… တျခားဘာမွမဟုတ္ဘူး" လို႔ျပန္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္… .


ကဲဒီပံုၿပင္ေလးရဲ့ ဆိုလိုရင္းကလည္းရွင္းလွပါတယ္ေနာ ္ .... သူတဖက္သားကို
အတုယူၿပီးအားၾကၿပီး လိုက္တုတာ မေကာင္းေသာအၾကင့္လို ့မဆိုလိုနိုင္ေပမဲ့
.... မတုရင္ တုလို ့မရတာေတြ အမ်ားၾကိိိီးပါရွင္ .. ဒါေၾကာင့္
ကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရည္ခ်င္း ကိုရထားတဲ့ ဘ၀ကိုသာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္
ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ ... ဒီပံုၿပင္ေလးထဲက နွလံုးေအးခ်မ္း အပင္ေလးလို႔ပဲ
နွလံုးေအးခ်မ္းစြာ ရွင္သန္ရပ္တည္ေနနိုင္မွာပါ ရွင္ ...

ဒီပံုၿပင္ေလးကေတာ့ ဟာသေလးနဲ ့ဆံုးမထားတဲ့ ရုိးရိုးရွင္းရွင္းပံုၿပင္ေလးပါ
ပဲရွင္ .. လြယ္ကူလြန္းတဲ့ အတြက္သေဘာေပါက္လဲ လြယ္ကူလွပါတယ္
ဖတ္ၾကည့္ၾကအံုးေနာ္ ...






ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အရင္ျပင္♥♥♣♥


တစ္ခါတံုးက အမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္က သူ႔သားေလးကို လက္ဆြဲၿပီး ဂႏၵီႀကီး ဆီကို လာတယ္။
"ဂႏၵီႀကီး… ကၽြန္မသားေလး က အခ်ိဳေတြ သိပ္စားတယ္။ ကၽြန္မလဲေျပာတာပဲ…
မရဘူး။ ကေလးက စားၿမဲ စားတာပဲ။ အဲဒါ ဂႏၵီႀကီး ဆံုးမေပးပါအံုးရွင့္"
ဆိုၿပီး လာေျပာတယ္။
ဂႏၵီႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ "ေနာက္ တစ္လေလာက္ ေနမွ ျပန္လာခဲ့"
လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး နဲ႔ သူ ကေလး ျပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက ကေလးကို ၾကင္နာစြာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီ း "သားေလး…
အခ်ိဳေတြ သိပ္မစားနဲ႔" လို႔ ရိုးရိုးေလးပဲေျပာလိုက္တယ္ ။
အဲဒီေတာ့ ကေလးေလး က ရႊန္းရႊန္းစားစား ျပန္ၾကည့္ၿပီး "ဟုတ္ကဲ့" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
အဲလိုနဲ႔ ကေလး အေမက "ဂႏၵီႀကီးရယ္ ဒါေလးေျပာတာမ်ား အရင္လတည္းက
ေျပာလိုက္ေရာေပါ့" လို႔ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက "ငါလည္း အရင္တံုးက အခ်ိဳေတြသိပ္စားတယ္… ဒါေပမယ့္
အရင္တလက စၿပီး ငါအခ်ိဳေတြ မစားေတာ့ဘူး… ေရွာင္လိုက္ၿပီ… ဒီကေလးကို
အခ်ိဳမစားနဲ႔ လို႔ ဆံုးမဖို႔ ဆိုတာက ငါက အရင္ဦးဆံုး အခ်ိဳမစားတဲ့သူ
ျဖစ္ရမယ္။"

ကဲ ... ဘယ္လိုလဲ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ... ပံုၿပင္ေလးကေၿပာထားတာေတာ့
ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ ... သူမ်ားကို ဆံုးမၿပဳၿပင္ေပးခ်င္ရင္
အရင္ဆံုးကိုကိုတိုင္လည္းၿပန္ဆံု းမၿပဴၿပင္ထားပို ့လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေလးေပါ့ရွင္...





အသည္းကြဲသူ


တစ္ေန႔မွာ အသည္းကဲြသူတစ္ဦးဟာ ပန္းျခံမွာထိုင္ျပီး ငိုေနခဲ့တယ္။ ဒါကို
"ဆိုကေရးတီး"ကေတြ႔ေတာ့ "ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ ၀မ္းနည္းပက္လက္
ငိုေၾကြးေနသလဲ" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။

အသည္းကဲြသူက "ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားသြားလို႔
အရမ္းခံစားရေနတယ္" လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ သူ႔အေျဖကို ၾကားတာနဲ႔ ဆိုကေရးတီးက
တဟားဟား ေအာ္ရယ္ျပီး "မင္း ေတာ္ေတာ္တံုးတယ္" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

အသည္းကဲြသူက ကိုယ့္အျဖစ္ကို ေလွာင္ရယ္ေနတဲ့ ဆိုကေရးတီးကို ေဒါသျဖစ္ျပီး
"ခင္ဗ်ား ဘာရီတာလဲ.. ကြ်န္ေတာ္ဒီေလာက္ခံစားေနရတ ာကို မႏွစ္သိမ့္တဲ့အျပင္
ရီေနရသလား" လို႔ ေျပာေတာ့ "မင္းေတာ္ေတာ္တံုးတယ္။ ဒါကို မင္း၀မ္းနည္းေနစရာ
မလိုဘူး။ ၀မ္းနည္းရမွာက မင္းကို ထားသြားခဲ့တဲ့လူကြ.. မင္းကို မခ်စ္တဲ့
လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ မင္းဆံုး႐ႈံးသြားတာ.. သူက သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို
ဆံုး႐ႈံးတဲ့အျပင္ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြပါ က်သြားတာ" လို႔
ဆိုကေရးတီးက ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။







ေဒါသ


တစ္ေန႔မွာ နာမည္ၾကီးဖာသာတစ္ဦးဟာ ပန္းျခံထဲမွာထိုင္ျပီး
႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္းစြာ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးေပ်ာက္လို႔
လိုက္ရွာေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ထိတ္ထိတ္ျပာျပာနဲ႔ အနားကျဖတ္ေျပးသြားတယ္။
အမ်ဳိးသမီးဟာ ကေလးေဇာေၾကာင့္ ေျမၾကီးေပၚမွာထိုင္ျပီး ဆုေတာင္းေနတဲ့
ဖာသာကိုမျမင္ဘဲ တိုက္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖာသာကို ေတာင္းပန္စကား
တစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

အတိုက္ခံရတဲ့ ဖာသာဟာ ေဒါသစိတ္ျဖစ္မိတယ္။ ၀တ္ျပဳျပီးတဲ့ေနာက္
ကေလးငယ္ကိုတဲြျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ လာေနတဲ့ သူ႔ကိုတိုက္သြားတဲ့
အမ်ဳိးသမီးကို ျမင္ေတာ့ "ခုနက မင္းအျပဳအမူကို ႐ွင္းျပစမ္းပါဦး" လို႔
ေမးလိုက္တယ္။ ေဒါသတၾကီးေျပာလာတဲ့ ဖာသာကိုျမင္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးဟာ အနည္းငယ္
ထိတ္လန္႔သြားခဲ့တယ္။ ျပီးမွ "ခြင့္လြတ္ပါဖာသာ.. အခုနက ကြ်န္မကေလး
တစ္ခုခုျဖစ္ေနလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဖာသာကို သတိမထားလိုက္မိဘူး။
အဲအခ်ိန္တုန္းက ဖာသာလည္း ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းေနတာပဲ မဟုတ္လား? ဆုေတာင္းတာကလည္း
သတၱ၀ါအားလံုး ေအးခ်မ္းက်န္းမာဖို႔ပဲ မဟုတ္လား..? ဖာသာ ဘာျဖစ္လို႔
ကေလးေဇာနဲ႔ စုိးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့ကြ်န္မကို မျမင္ခဲ့တာလဲ" လို႔
ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။





Hans Christian Andersen၏ ပံုျပင္မ်ား


တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ဆင္းရဲသား လင္မယားႏွစ္ဦးရွိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူတို႔ဟာ
ပိုင္ဆိုင္သမွ်ထဲက တန္ဖိုးအရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမင္းကိုေရာင္းျပီး
လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီလိုန႔ဲ အဘိုးအိုက ေစ်းထဲမွာ
ျမင္းကို ႏြားတစ္ေကာင္နဲ႔ လဲလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ အဘိုးအိုက ႏြားကို
ဆိတ္နဲ႔ လဲလိုက္ျပန္တယ္။ ဆိတ္ကို ငန္းနဲ႔ ငန္းကိုၾကက္နဲ႔ ၾကက္ကို
ပန္းသီးေတြနဲ႔ လဲလိုက္ျပန္တယ္။ အဘိုးအိုက ပစၥည္းတစ္ခုကေန တစ္ခုလဲေနရျခင္း
အေၾကာင္းရင္းက အဘြားအိုကို အံၾသမႈေတြ ေပးခ်င္လို႔ပဲျဖစ္တယ္။

အဘိုးအိုဟာ လဲလို႔ရတဲ့ ပန္းသီးေတြကို ထမ္းျပီး အိမ္အျပန္လမ္းက
အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ နားေနတုန္း အဂၤလိပ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။ အလာပ
သလာပေတြ ေျပာရင္း သူလဲခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြက
အဘိုးအိုကို တံုးအတယ္ဆိုျပီး ရီၾကတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အဘြားအိုရဲ႔
အဆူခံရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိ ု ေျပာေတာ့ အဘိုးအိုက အဆူခံရမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း
ျငင္းပါတယ္။ ဒါကို အဂၤလိပ္ႏွစ္ေယာက္က တကယ္လို႔ အဘြားအိုရဲ႔ အဆူကို
မခံရရင္ သူတို႔မွာပါတဲ့ ေငြေတြေပးခဲ့မယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေလာင္းၾကေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၃ေယာက္သား အဘိုးအို အိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။

အဘြားအိုက အဘိုးအိုျပန္လာတာေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ထြက္ၾကိဳျပီး အဘိိုးအို
ေခြ်းသုတ္ဖို႔ ပု၀ါကမ္းေပး၊ ေရကမ္းေပးနဲ႔ အဘိုးအိုကို အေမာေျဖေစတယ္။
ျပီးမွ အဘိုးအို ေျပာျပတဲ့ အျဖစ္ေတြကို စိတ္၀င္တစား နားေထာင္တယ္။
ပစၥည္းတစ္ခုကေန ေနာက္တစ္ခု လဲေျပာင္းပံုကို အဘိုးအို ေျပာျပတဲ့အခ်ိန္မွာ
အဘြားအိုက ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ...
"ဟာ... က်ဳပ္တို႔ ႏြားႏို႔ေသာက္ရျပီေပါ့"
"အင္း... ဆိတ္ႏို႔လည္း မဆိုးပါဘူး"
"ေအာ္... ငန္းေမြးေတြက သိပ္လွတာ"
"အင္း... က်ဳပ္တို႔ ၾကက္ဥစားရျပီေပါ့"
စတာေတြ ေျပာတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဘိုးအိုက သူလဲလာတဲ့ ပန္းသီးကိုျပေတာ့
အဘြားအိုက စိတ္ပ်က္သြားပံု မျပဘဲ " အင္း.. ဒီည က်ဳပ္တို႔ ပန္းသီးကိတ္
လုပ္စားၾကတာေပါ့" လို႔ ေျပာျပီး အဘိုးအိုကို အားရပါးရ နမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။

ပံုျပင္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးက ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ႏွစ္ေယာက္
ပါသမွ်ေငြေတြ ေပးခဲ့ရတယ္။

ပံုျပင္က ရိုးရိုးေလးပါ။ ပံုျပင္ကို ဖတ္စက သူ႔ရဲ႔ဆိုလိုရင္းကို
နားမလည္ခဲ့ဘူး။ စာေရးဆရာက တံုးအတဲ့ ဆင္းရဲသား လင္မယားကို
ကဲ့ရဲ႔ေ၀ဖန္ထားတာလား? ဒါမွမဟုတ္ ေလာင္းေၾကးေငြေတြ အႏိုင္ရေအာင္
ဇာတ္တိုက္ထားတာလားလို႔ ေတြးခဲ့မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပံုျပင္က
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႔
ခြင့္လြတ္သည္းခံျခင္း၊ ေလးစားယံုၾကည္ျခင္းကို ျပခ်င္တာပဲျဖစ္တယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ အႏုပညာတစ္မ်ဳိး
ခြင့္လြတ္ျခင္းက အခ်စ္ရဲ႔ ေက်ာ႐ိုးတဲ့

ျပင္ပေလာကမွာ အဘိုးအိုလို တံုးအတဲ့ အျပဳအမႈမ်ဳိးက တကယ္မရွိႏိုင္ပါဘူး။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ခ်စ္ခင္မႈ၊ နားလည္ခြင့္လြတ္မႈေတြက
အိမ္ေထာင္တည္ျမဲဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းေတြျဖစ္တယ္ ။ တစ္ေယာက္ရဲ႔
အမွားကို တစ္ေယာက္က နားလည္ေပးမယ္၊ အျပစ္မျမင္ဘူး
ခြင့္လြတ္သည္းခံမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ပံုျပင္ထဲကအတိုင္း
လွပႏိုင္ပါတယ္။







အရည္အခ်င္းႏွင့္ လက္ေတြ႔



လူငယ္တစ္ဦးသည္ ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္စ၀င္ေလသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ထဲတြင္
သူသည္ ပညာအရည္အခ်င္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ နားခိုရာ အေဆာင္ေနာက္ရွိ ငါးကန္တြင္ ငါးသြားမွ်ားေလသည္။
သူ၏ လက္ယာႏွင့္ လက္၀ဲဘက္တြင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏွစ္ဦးက သူ႔ထက္
ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို ေခါင္းညိတ္ျပံဳးျပျပီး စိတ္ထဲတြင္
"ရိုးရိုးဘဲြ႔ရထားတဲ့ လူေတြနဲ႔ ငါ့မွာ ေဆြးေႏြးစရာအေၾကာင္းမရွိ" ဟု
စဥ္းစားမိသည္။

တေအာင့္ၾကာေသာ္ လက္ယာဖက္လူက ခါးေၾကာဆန္႔ရင္း ငါးမွ်ားတံကို ခ်ကာ
ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ စည္းရိုးျခားထားေသာ
နားေနေဆာင္သို႔ အေပါ့အပါးသြားေလသည္။ ထိုလူ ေရေပၚေလွ်ာက္သြားသည္ကို
ၾကည့္ျပီး လူငယ္မွာ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။
အျပန္တြင္ သူသည္ ထိုနည္းအတိုင္း ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျပန္လာသည္။
လူငယ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္သည္က ို ေမးခ်င္ေသာ္လည္း
"ငါကသူတို႔ထက္ ပညာတတ္တယ္" ဆိုျပီး ပညာမာန္ႏွင့္ သြားမေမးခဲ့ေခ်။

တေအာင့္အၾကာတြင္ လက္၀ဲဘက္လူကလည္း ထိုနည္းအတိုင္း ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး
အေပါ့အပါး သြားေလသည္။ "သိုင္းတတ္တဲ့ ကုမၸဏီထဲ ငါေရာက္ေနပါလား..
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ" လူငယ္မွာ မူးေမ့မတတ္ အံ့ၾသမိသည္။

ခဏအၾကာတြင္ လူငယ္မွာ အေပါ့အပါးသြားခ်င္လာသည္။ ငါးကန္ကိုပတ္ျပီး
နားေနေဆာင္သို႔ (၁၀)မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ရဦးမည္။ ထိုသူႏွစ္ဦးကိုလည္း
မေမးခ်င္။ ေအာင့္ႏိုင္သမွ် ေအာင့္ျပီး မေအာင့္ႏိုင္သည့္အဆံုး လူငယ္သည္
"သူတုိ႔ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးရင္ ငါက ဘာလို႔ မလုပ္ႏိုင္ရမလဲ" ဟု ေတြးျပီး
ေရေပၚသို႔ ေျခလွမ္း လွမ္းလိုက္သည္။ လွမ္းလိုက္သည္ႏွင့္ ေရထဲသို႔
ျပဳတ္က်သြားေလသည္။ ေဘးက လူႏွစ္ေယာက္က အျမန္ဆယ္ျပီး ဘယ္လို႔
ေရထဲခုန္ခ်ရသလဲဟု ေမးေလသည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔က်ေတာ့ ေရေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္ ဘာလို႔လဲဟင္"
လူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ရယ္ရင္း "ငါးကန္ထဲမွာ တံတားတစ္ခုရွိတယ္။ ေရွ႔ႏွစ္ရက္က
မိုးရြာလို႔ တံတားျမဳပ္သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တံတားေနရာကို သိလို႔
အခုလို ေလွ်ာက္သြားႏိုင္တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မေမးတာလဲဗ်ာ"
ဟု ျပန္ေျဖေလသည္။

ေက်ာင္းျပီးလို႔ ျပင္္ပအလုပ္ စ၀င္ျပီခ်ိန္တြင္ ဘာႏွင့္ပဲ
ေက်ာင္းျပီးခဲ့ျပီးခဲ့ အလုပ္အေတြ႔အၾကံဳ၏ စိန္ေခၚျခင္းကို
ရင္ဆိုင္ရစျမဲပင္။ ထိုအေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္ ေက်ာင္းသခၤန္းစာထဲတြင္ သင္ယူလို႔
မရႏိုင္ေပ။ ထိုအေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္ အျမဲမျပတ္ သင္ယူေလ့လာျခင္း၏
ရလဒ္ပင္ျဖစ္သည္။

"သူတို႔ထက္ငါ ရာထူးပိုၾကီးတယ္။ သူတို႔ထက္ ငါဘဲြ႔ဘယ္ႏွစ္ခု ရထားတယ္။
သူတို႔ထက္ ငါစာပိုဖတ္တယ္။ ပိုေတာ္တယ္။ ........" စသည္ျဖင့္ ပညာမာန္
တက္ေနရာမလိုေပ။ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူကို ေလးစားျပီး ပညာရွိသူကို
ခ်ည္းကပ္ရမည္ပင္။





ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....


အျဖဴေရာင္ ပန္းေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမႊးၾကတယ္။ ပန္းေတြဟာ အေရာင္အေသြး
စံုေလေလ ရနံ႔ကင္းမဲ့ေလ ျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘ၀ဟာလည္း ဒီလိုပါပဲ..
ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ ရိုးသားေလေလ သူ႔ရဲ႔ စိတ္ဟာ ျဖဴစင္ေလျဖစ္တယ္။

ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ညေမႊးပန္းဟာ ညမွေမႊးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔လည္း ေမႊးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
လူအနည္းငယ္ကသာ ေန႔အခါမွာ ႐ႈ႐ႈိက္မိၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔အခါမွာ
လူေတြရဲ႔ စိတ္ဟာ ပ်ံ႔လႊင့္ေနလို႔ပါ။ တကယ္လို႔ လူေတြရဲ႔ စိတ္ဟာ
ေန႔အခါမွာလည္း တည္ျငိမ္ေနမယ္ဆိုရင္ ညေမႊးပန္းဟာ အရမ္းပူျပင္းတဲ့
ေန႔ခင္းမွာေတာင္ ေမႊးပါတယ္။

ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
မနက္ေစာေစာမွာ ၾကာပန္း၀ယ္ရင္ ပြင့္ေနတဲ့အပြင့္ကို ၀ယ္ပါ။ နံနက္ခင္းဟာ
ၾကာပန္းပြင့္တဲ့ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ နံနက္ခင္းမွာ
မပြင့္တဲ့ ၾကာပန္းက ေန႔လယ္၊ ညေနခင္းေရာက္တဲ့အထိ မပြင့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
လူေတြလည္း အဲဒီလိုပါပဲ.. ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ ရည္မွန္းခ်က္ မထားတဲ့လူက
လူလတ္ပိုင္း၊ လူၾကီးပိုင္းေရာက္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ရွိေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူး။

ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ရွားပါးျပီး တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ ပန္းဟာ ညႇိဳးႏြမ္းလြယ္တယ္။ လူေတြလည္း
ႏုပ်ဳိငယ္ရြယ္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အဖိုးတန္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လိုပါပဲ။
ေကာင္းေကာင္း မျပဳစု မပ်ဳိးေထာင္ရင္ ပ်က္စီးလြယ္တယ္။

ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ႏွင္းဆီပန္းတိုင္းမွာ ဆူးပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရင္
သူ႔ဆူးကို မခ်ဳိးပါနဲ႔။ ဆူးမစူးမိေအာင္ ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရမယ္ဆိုတာကိုပဲ
သင္ယူပါ။ လူေတြတိုင္းမွာလည္း မာနကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ သည္းမခံႏိုင္တဲ့
စကားေတြနဲ႔ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္ေအာင္ မေျပာမိပါေစနဲ႔။

ကိုယ္ေျခေထာက္ အေပၚကိုယ္တုိင္ရပ္တည္၍
ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ မိဘေတြရဲ့ မ်က္စိေအာက္မွာပဲ ႀကီးျပင္းလာခဲ႔တာမ်ားပါတယ္ ။ မိဘဆိုတာကလည္း သားသမီး အလုပ္လုပ္မွာကို စိုးရိမ္ပူပင္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။ ခု (၁၉၉၀)ေနာက္ပိုင္းမွာ မိသားစု တစ္စု မွာ ဖခင္တစ္ဦးတည္း လစာနဲ႔ မလံုေလာက္တဲ့ အတြက္ မိသားစု တစ္စု လံုး အလုပ္လုပ္တာကို ေတြ႔လာရပါတယ္။ သာမာန္လက္လုပ္ လက္စားေတြကေတာ့ ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းမ်ိဳးရေအာင္ မနက္ ၈ နာရီမွ ညေန ၅ နာရီ ဆိုင္သိမ္းတဲ့အထိ လုပ္ၾကရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မဂၤလာေစ်းမွာ လူငယ္မ်ား အလုပ္လုပ္တာကို အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ေလးေပမယ့္ မိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရးကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ တာ၀န္ယူေသာေၾကာင့္ အလြန္ ေလးစားဘို႔ေကာင္းေသာ ကေလးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ နည္းနည္း စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ရွိတဲ့ မိသားစုကေတာ့ သား၊ သမီးေတြကို အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး၊ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ သင္တန္းေတြအားလံုးကို တတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပညာေရးကို ဦးစားေပးပါသည္။ အဂၤလိပ္စာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဘာသာစကား သင္တန္းမ်ား အစရွိတဲ႔ သင္တန္းေပါင္းစံုကို ေဒါင္းခ်ာေအာင္တတ္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဘ၀အတြက္ ပညာလိုခ်င္သူမ်ား ရွိသလုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း သင္တန္းဆိုတာ အေပ်ာ္ခ်စ္သူရွာတဲ့ ေနရာအျဖစ္သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မိဘေတြဆီက လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမွာကို ရွက္ေၾကာက္ၾကပါတယ္ (ျမန္မာမ်ားႏွင္႔ကြာျခားခ်က္)။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္မွ စတင္၍ အလုပ္လုပ္လွ်င္ သူတို႔အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ မန္ေနဂ်ာေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေတာ့ ထိုအရြယ္အထိ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနသူမ်ား မ်ားစြာရွိေနပါေသးသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မိမိ လုပ္စာ ၀င္ေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရွိပဲ ၀တ္ထား၊ စားထားတာ ျပန္လန္ေနပါသည္။ စီးပြားေရး လုပ္သည္မဟုတ္ဘဲ စတိုင္ထုတ္၍ ဟင္းဖုန္းမ်ားကိုင္သူ အလြန္မ်ားျပားပါသည္။ ထိုသူမ်ားကေတာ့ ေရွးကုသိုလ္ေကာင္း၍ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ေစာေစာစီးစီး ကၽြန္ဇာတာ ပါတယ္ဆိုမလား။ ေရွးက ကုသိုလ္ကံ မေကာင္းခဲ႔လို႔လားေတာ့ မသိ။ လုပ္လိုက္ရတဲ့အလုပ္ လက္ႏွင့္ ျပတ္သည္ကို မရွိပါ။ ပိုက္ဆံေလးနည္းနည္း ဆုေဆာင္းမိၿပီဆိုရင္ ေက်ာင္းလခ ျပန္ေပးရအံုးမယ္။ ဗီဇာေလးတိုးလိုက္ စာေမးပြဲေၾကးသြင္းလိုက္ႏွင့္ လံုးလည္ျခာလည္ လိုက္ေနပါသည္။ အိမ္စရိတ္၊ ေက်ာင္းလခ၊ ခရီးစရိတ္၊ စားေသာက္စရိတ္ ႏွင့္ ရသည့္ လခေလးမွာ ဖုတ္လိုက္ ဖုတ္လိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အလုပ္ၾကီးပဲ လုပ္ေနလွ်င္လည္း ေက်ာင္းစာမၾကည္႔ႏိုင္၊ ေက်ာင္းစာပဲ ၾကည္႔ေနျပန္လွ်င္လည္း အလုပ္မ်ားမ်ား မလုပ္ႏုိင္ပါ။ အလုပ္မွျပန္ေရာက္လွ်င္ လူက စာၾကည္႔ရန္ မဆိုထားႏွင့္ ထမင္းေတာင္စားခ်င္စိတ္ မရွိပါ။ ေမာပန္းျပီး အိပ္ဖို႔ရန္သာ ျပင္ျဖစ္ပါသည္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေပ်ာ္ပါသည္။ ကၽြန္မ ဒီႏိုင္ငံေရာက္ျပီး ကတည္းက ကၽြန္မတစ္ခါမွ မိဘဆီ ပိုက္ဆံ လွမ္းမမွာဘူးပါ။ မိဘမ်ားကလည္း အဲေလာက္အထိ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာျခင္းမရွိပါ။ ေဩာ္....ေရွးဘ၀က ကုသိုလ္ကံနည္းလို႔ျဖစ္မွာပါ။ သူမ်ားကဲ့သို႔ နာမည္ႀကီးေသာ တကၠသိုလ္ မ်ားမွာ ေစ်းႀကီးေပး၍လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူမ်ားကဲ့သို႔ ဒီဇိုင္နာ အ၀တ္အစားမ်ားလည္း ၀ယ္မ၀တ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ကိုယ္ေျခေထာက္အေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေခၽြတာစုၿပီး မိဘကို အနည္းအပါးေထာက္ပံ ေနႏိုင္သည္႔ အတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ ။